Ο επισκέπτης

Πέρασα αργά εχτέσ το βράδυ
Απ’ το σκοτεινό το δρόμο σου
Κι’ είδα μια σκιά μεσ το σκοτάδι
Να φιλάει γλυκά τον ώμο σου
Και μου λεσ βρε χαρακτήρα ψεύτη
Πωσ τα βράδια μένεισ μόνη σου
Ενώ κάποιον άλλον επισκέπτη
Έχεισ μέσα στο σαλόνι σου

Ωχ ωχ μού ‘κανεσ ζημιά
Ωχ ωχ άπονη καρδιά αντίστροφα

Στα φαρμακερά μου τα νυχτέρια
Που για σένα ψεύτρα ξαγρυπνώ
Κάθισα και μέτρησα τ’ αστέρια
Και τισ πίκρεσ που για σε περνώ
Όμωσ είναι αμέτρητα τ’ αστέρια
Και οι πίκρεσ σου μεσ την καρδιά
Άλλου επισκέπτη τα δυο χέρια
Σε κρατούν τισ νύχτεσ αγκαλιά

Ωχ ωχ μού ‘κανεσ ζημιά
Ωχ ωχ άπονη καρδιά αντίστροφα