Tych miłości

Tych miłości które z nami na strumieniach białych płyną
Co jak chmury nad głowami czasem każą zapominać
Tych miłości jak zwierzęta co wracają w las od ludzi
Węsząc z twarzą wyciągniętą zanim śmierć ich nie ostudzi
Tych miłości które niosą sok z korzeni w słońce liściem
Co jak puch dziewczęcych włosów lekko rosną ku niebiosom
Nie wydepczą nienawiści

Tych miłości o za wiele chociaż ziemia jeszcze twarda
Nad nią zawsze śpiewu szelest
Bo cóż ziemskość śmiech pogarda
Bo cóż zbrodnia tylko mocniej
Za bijące morze sumień kochać każe za ślad głupi
Jak ten olbrzym co się upił co gdy wstanie to zrozumie
W nas co jak pomników głazy z tych miłości mocno rośnie
Przez te czasy nad te czasy ponad nami czas miłości