Πεδίο μάχης

Έπεφτα μεσ στα κύματα σου και το πάλευα
Δρόμουσ άνοιγα στα δύσκολα για να περνάσ εσύ
Πέθαινα στο φιλί σου κι όμωσ δεν το έβλεπεσ
Πάντα έφευγεσ και μ’ άφηνεσ κομμάτια μια ψυχή

Ήταν η αγάπη και φωτιά και στάχτη
Πότε τέλοσ πότε αρχή
Σε πεδίο μάχησ τι ελπίδεσ να 'χεισ
Τ’ όνειρο που να κρυφτεί

Έτρεχα μεσ στουσ άδειουσ δρόμουσ τα χαράματα
Και με κλάματα στην πόρτα σου μ’ έβρισκε το πρωί
Πέθαινα εγώ να ξαναδώ αυτά τα μάτια σου
Τα φεγγάρια σου που πέσανε σαν κρύσταλλα στη γη