Σκουπίδια πέραν της ατμόσφαιρας

Θυμάμαι αδερφέ αντονιόνι
Στο zabriskie point
Να βομβαρδίζει η φοιτήτρια
Μέσα στο μυαλό τησ
Τον καπιταλισμό τησ

Θυμάμαι και κοτόπουλα
Θυμάμαι και επιπλώσεισ
Χρυσά μαχαιροπίρουνα
Και κτίρια σε εκπτώσεισ
Να αιωρούνται
Μόνο μέσα στο μυαλό τησ
Στο χιπισμό τησ

Μικρή είχα δει
Σε όνειρο εφιαλτικό
Πωσ ζούσα μ’ ένα άλλο παιδί
Σε γυάλινο διαστημικό κλουβί
Και άνθρωποι νεκροί
Ανέβαιναν από τη γη
Ντυμένοι με κοστούμια γκρι
Κι όσο ανέβαιναν
Τόσο φούσκωναν
Άμορφεσ μάζεσ νέων αστερισμών
Σε συγκρούσεισ με το καθαρό μασ το γυαλί
Άμορφεσ μάζεσ νέων αστερισμών
Ρακοσυλλέκτεσ διαστημικοί
Κρυσταλλοποιημένα ούρα αστροναυτών

Σε θυμάμαι ξανά
Αδερφέ αντονιόνι σήμερα
Ενώ πληροφορούμαι
Πωσ τα σκουπίδια αυτήσ τησ σφαίρασ
Έμπειροι επιστήμονεσ
Τα εξαπολύουν πέραν τησ ατμόσφαιρασ
Προσ το παρόν γελάω
Καθώσ νιώθω
Να αιωρούνται με καθωσπρεπισμό
Βαριά εσπέρα σχηματίζουν
Το νέο αστερισμό των σκουπιδιών

Πεσ μου πεσ μου αντονιόνι
Το πεπρωμένο εκείνων των παιδιών
Που γεννηθήκαν και θα γεννιούνται
Κάτω από τον αστερισμό των σκουπιδιών
Κάτω από το μαγνητισμό των απορριμάτων
Ποιο το περιεχόμενο των ποιημάτων
Η αγάπη τουσ για την ωραία
Ή για το τέρασ