De dichter vraagt zijn geliefde hem te schrijven

Allerinnigste geliefde levendige dood
Vergeefs wacht ik op jouw geschreven woord
Bedenkend met de bloem die straks verwelkt in de wei
Jou wil ik verliezen als ik moet leven zonder mij

De lucht onsterfelijk levenloos de steen
Hij kent geen schaduw en hij loopt niet van haar heen
Het innerlijke hart dat hunkert niet
Naar de ijsbevroren honing die de maan vergiet

Maar ik verga aan jou ik krab mijn aders open
Als tijger en als duif ik verga aan jou
En aan jouw lijf een rouwend liefdes vechten
Bijten witte lelies
Een rouwend liefdes vechten aan jouw lijf
Jouw lijf

Allerinnigste geliefde levendige dood
Vergeefs wacht ik hier op jouw geschreven woord
Bedenkend met de bloem die straks verwelkt in de wei
Jou wil ik verliezen als ik moet leven zonder mij

Want ik verga aan jou ik krab mijn aders open
Als tijger en als duif ik verga aan jou
En aan jou lijf een rouwend liefdes vechten
Bijten witte lelies
Een rouwend liefdes vechten aan jouw lijf

Stort dan mijn waanzin vol stort het vol met woorden
Of laat mij leven in mijn kalme zielennacht
Voor altijd donker voor altijd donker
Ach ach