Remont Na Arteriach Mego Życia

Idę po wertepach obranego traktu
Jam bałagan czy to ten świat jako labirynt faktów
Aktualnie wijący się szybciej od taśm i kompaktów
Tłów wygina się jak plastik od obłędu
Gimnastyk pędu czynów i słów
Uwikłany w swego DNA ramy
Unoszę się w kłębach wspomnień i snów

Może to wszystko jest iluzoryczną watą
A to co złe za dobre opłatą
300 metrów z dzielnicy baśniowego lasu zgasło jak lato
Na rzecz bytu ciasnego jak atom
Niepewnego jak sojusz NATO
Nie martw się kochanie
Nie martw się tato
Dam rade jakem eluce LUC
Moc jest ze mną wie to imperator
Ja parapsychogenerator
Z rozbabraną brodą

Mam wiarę jak Frodo
Wiem to dopiero pierwsza kwarta
Los wycina nam kołki jak dowcipny tartak
Muzyka to podarta karta czasem gry nie warta
Ale moja karta od serca i od zera
Jedyna karta

W plastelinowym swetrze
Pieprze nieprzytomnie
Idę tak skromnie ale wiekopomnie
Ciężko ciągnąć po nierównym gruncie wózek tak słodkich wspomnień

Zostawiam je więc na czas remontu
Idę w bałaganie transformacji
Oj czystych kątów
Idę mimo rządzącego mną nie mojego rządu
Który łata dziury ostatnim kłębem naszych nerwów

Idę więc biegnę nawet kiedy śpię
Bywa lepiej niż w niebie bywa jak we mgle
Nie wyjaśnię tego skąd mam te dziewięć pięt
Nie wiem już co na jawie wieje
Co dzieje się we śnie
Zajebiście
Śnieg przebiśnieg zieleń złote liście
Śnieg przebiśnieg zieleń złote liście
Śnieg przebiśnieg zieleń złote liście
A wokół ciągle śnieg zieleń wiśnie
I oczywiście znowu najdłużej deszcze i spadające liście
Wybacz mi że soczyście wylewam się jak spam
Wybacz mi ale mam

Remont na arteriach mego życia
Remont na arteriach mego życia
Remont na arteriach mego życia
Remont na arteriach mego życia

Remont na arteriach mego życia
Remont na arteriach mego życia
Remont na arteriach mego życia
Remont na arteriach mego życia