De rozenstruik
Vader nam me met zich mee
Ik was maar amper tien
Hij zei zie je die rozen daar
Toen liet hij mij iets zien
Een mens is als een rozenstruik
Zijn woorden lief en zacht
Maar niemand kent de binnenkant van een mensenhart
Rozen zijn net als liefde en je krijgt ze vaak cadeau
Maar ze laten heel verrassend in je hart soms sporen na
Rozen zijn lief en aardig en de geur bedwelmt je zo
Maar de doornen op hun stengel laten ook soms wonden na
Ik herinner mij nog goed
Ik was een jonge man
Een meisje dat mijn leven als een glimlach binnenkwam
We schreven onze namen op een boomstam van een den
Hoe het kwam ik weet het niet
Ik hoorde vaders stem
Rozen zijn net als liefde en je krijgt ze vaak cadeau
Maar ze laten heel verrassend in je hart soms sporen na
Rozen zijn lief en aardig en de geur bedwelmt je zo
Maar de doornen op hun stengel laten ook soms wonden na
Op een dag verdween de zon
Mijn leven werd een hel
In de ogen van mijn meisje was het maar een spel
Zij verliet me voor een ander
't Klinkt misschien banaal
Maar de woorden van mijn vader kleuren dit verhaal
Rozen zijn net als liefde en je krijgt ze vaak cadeau
Maar ze laten heel verrassend in je hart soms sporen na
Rozen zijn lief en aardig en de geur bedwelmt je zo
Maar de doornen op hun stengel laten ook soms wonden na
Rozen zijn als de liefde en je krijgt ze vaak cadeau
Maar ze laten heel verrassend in je hart soms sporen na