ราตรีนี้ (ยังอีกแสนไกล)

หันไปมองนาฬิกาฉันรู้สึกว่าเดินช้า
เหมือนจะนานเป็นปี
เธอรู้สึกบ้างหรือเปล่าว่าในค่ำในคืนนี้
มันช่างดูเงียบเหงา

เธอรู้สึกบ้างหรือเปล่าว่าทุกสิ่งทุกอย่างนั้น
มันเป็นสีเทาเทา
เพราะถ้าเธอนั้นรู้สึกไม่ได้ต่างกับตัวฉัน

ฉันก็จะได้ถามว่าถ้าสองเราจะหนี (สองเราจะหนี)
จากโลกเดิมเดิมจะดีไหม (มันจะดีไหม)
ฉันจะชวนเธอออกไป
ไปพบโลกใหม่
ที่มีแสงไฟเสียงเพลงและผู้คน

ราตรีนี้ยังอีกแสนไกล
หวังว่าเธอนั้นจะยังไหว
และจะยังไม่รีบไปไหน
เพียงเราสองคนปล่อยหัวใจ
ทิ้งเรื่องที่รบกวนจิตใจไว้ตรงนี้

เดี๋ยวก็สุขเดี๋ยวก็โศกเดี๋ยวก็ซึมเดี๋ยวก็เหงา
เป็นเรื่องธรรมดา
เดี๋ยวก็เจ็บเดี๋ยวก็แปลบเดี๋ยวก็ปวดแต่ไม่ช้า
ไม่ทันไรก็หาย
เดี๋ยวก็จมเดี๋ยวก็ลอยเดี๋ยวก็ลืมไปหมดแล้ว
แล้วก็ใจสบาย
เว้นเสียแต่เธอนั้นจำแล้วไม่ลืมก็ไม่แคล้ว

ที่ฉันนั้นจะต้องถามว่าถ้าสองเราจะหนี (ฮ้า สองเราจะหนี)
จากโลกเดิมเดิมจะดีไหม (มันจะดีไหม)
ฉันจะชวนเธอออกไป
ไปพบโลกใหม่
ที่มีแสงไฟเสียงเพลงและผู้คน

ราตรีนี้ยังอีกแสนไกล
หวังว่าเธอนั้นจะยังไหว
และจะยังไม่รีบไปไหน
เพียงเราสองคนปล่อยหัวใจ
ทิ้งเรื่องที่รบกวนจิตใจไว้ตรงนี้

ด้าดาดาดา ล้าลาลาลา

ราตรีนี้ยังอีกแสนไกล
หวังว่าเธอนั้นจะยังไหว
และจะยังไม่รีบไปไหน
เพียงเราสองคนปล่อยหัวใจ
ทิ้งเรื่องที่รบกวนจิตใจไว้ตรงนี้

ราตรีนี้ยังอีกแสนไกล (ด้าดาดาดา)
หวังว่าเธอนั้นจะยังไหว
และจะยังไม่รีบไปไหน
เพียงเราสองคนปล่อยหัวใจ (ล้าลาลาลา)
ทิ้งเรื่องที่รบกวนจิตใจไว้ตรงนี้