Το οικόπεδο

Προχθέσ σ’ αντάμωσα στου δρόμου τη στροφή
Κι ένασ σεισμόσ μού κατεδάφισε τα στήθια
Αχ σε φοβήθηκα σαν την καταστροφή
Που μεσ στα ψέματα πουλάει παραμύθια

Αλλιώσ δε γίνεται το σώμα ευθύνεται
Που παραδίνεται μαζί σου και πλαγιάζει
Σ’ ένα οικόπεδο αχ βρε παλιόπαιδο
Κι ωσ το ξημέρωμα και κόλαση αγιάζει

Σ’ ένα οικόπεδο βρεθήκαμε κι οι δυο
Παντού η νύχτα είχε πέσει σαν δαντέλα
Κι έτσι όπωσ έλιωνα μ’ ένα φιλί γλυκό
Νιώθω το σώμα μου ν’ αγιάζει μεσ στην τρέλα

Αλλιώσ δε γίνεται το σώμα ευθύνεται
Που παραδίνεται μαζί σου και πλαγιάζει
Σ’ ένα οικόπεδο αχ βρε παλιόπαιδο
Κι ωσ το ξημέρωμα και κόλαση αγιάζει

Μεσ στο οικόπεδο μασ βρήκε το πρωί
Τότε μου είπεσ ότι ήσουνα βαρκάρησ
Ένα τηλέφωνο σου γράφω στο χαρτί
Κι αν πέσει η νύχτα έλα πάλι να με πάρεισ

Αλλιώσ δε γίνεται το σώμα ευθύνεται
Που παραδίνεται μαζί σου και πλαγιάζει
Σ’ ένα οικόπεδο αχ βρε παλιόπαιδο
Κι ωσ το ξημέρωμα και κόλαση αγιάζει