Πνίγεται η ζωή

Καίγεται η πίκρα μεσ στη φλόγα τησ ζωήσ μου
Και μένουν τα χέρια να δουλεύουν το ληστή
Χαρά και φωσ δεν καρτερούν
Μάτια που 'χουν τυφλωθεί
Και δάφνεσ απλώνονται στο διάβα του ληστή

Πίνουν το μίσοσ και τον φόβο προσκυνούν
Μικραίνουν και χάνονται στην δόξα των θεών
Διψούν κι αφήνουν το νερό
Στο ρυάκι να κυλά
Σπονδή απ' τον άνθρωπο για τουσ θνητούσ θεούσ

Φτύνουν τη μοίρα και υφαίνουν μοναχοί
Τα κάστρα γκρεμίζουν να τουσ γίνουν φυλακέσ
Οργή μαχαίρι και φωτιά
Δώρα από μικρούσ θεούσ
Τα κράτησαν οι άνθρωποι και πνίγεται η ζωή