Ραμόνα

Βαρύ μολύβι ο ουρανόσ
Από τα κάστρα στο βαρδάρη
Δεν βρίσκει δάκρυ ο καημόσ
Ούτε καράβι να σαλπάρει
Τα τραίνα αφήνουν το σταθμό
Γεμάτα εβραίουσ τα βαγόνια
Θα κλάψω και θα λυπηθώ
Θυμάμαι μου ‘πεσ στη ραμόνα

Καλέ μου φίλε γεδεών
Δε θα βρεισ όροσ ελαίων
Τον πόνο σου να σβήσει
Κι εσύ μικρούλι μου χαϊμ
Ποιο τεριρέμ ποιο χερουβείμ
Να σε γλυκοκοιμήσει

Αστέρι κίτρινο φοράσ
Στο δεξιό σου το μανίκι
Άσκοπα πέτρεσ κουβαλάσ
Κι αναπολείσ τη σαλονίκη
Πληρώνεισ πάθη τησ φυλήσ
Στο θάλαμο των αερίων
Γυμνόσ ριγμένοσ καταγήσ
Με τισ χιλιάδεσ των αγίων