Το τελευταίο αντίο

Μέσα στη μέρα περπατώ
Κι ο ήλιοσ σκοτεινιάζει
Χίλιουσ ανθρώπουσ συναντώ
Μα η μοναξιά γιορτάζει
Ρωτώ για κείνη να μου πουν
Που να'ναι που γυρίζει
Νιώθω σαν να'μαι νικητήσ
Που δεν πανηγυρίζει

Χρόνια κρατάω την πληγή
Σαν φυλαχτό στο στήθοσ
Μια μελωδία που γι'αυτή
Δε γράφτηκε ένα στίχοσ
Μη φοβηθείσ τη μουσική
Κοντά σου όταν φτάσει
Είναι ο ήχοσ μιασ καρδιάσ
Στα πρόθυρα να σπάσει

Μέσα στη μέρα περπατώ
Κι ο ήλιοσ σκοτεινιάζει
Τι που για κείνη τραγουδώ
Καθόλου δε τη νοιάζει
Μεσ'το μυαλό μου αντηχεί
Το τελευταίο αντίο
Που έγινε αιτία ο καημόσ
Να μοιραστεί στα δύο

Χρόνια κρατάω την πληγή
Σαν φυλαχτό στο στήθοσ
Μια μελωδία που γι'αυτή
Δε γράφτηκε ένα στίχοσ
Μη φοβηθείσ τη μουσική
Κοντά σου όταν φτάσει
Είναι ο ήχοσ μιασ καρδιάσ
Στα πρόθυρα να σπάσει