Αυτούς Τους Έχω Βαρεθεί

Τισ κρύεσ γυναίκεσ που με χαϊδεύουν
Τουσ ψευτοφίλουσ που με κολακεύουν
Που απ' τουσ άλλουσ θεν παλικαριά
Κι οι ίδιοι όλο λερώνουν τα βρακιά
Σ' αυτήν την πόλη που στα δυο έχει σκιστεί
Τουσ έχω βαρεθεί

Και πέστε μου αξίζει μια πεντάρα
Των γραφειοκρατών η φάρα
Στήνει με ζήλο περισσό
Στο σβέρκο του λαού χορό
Στησ ιστορίασ τον χοντρό το κινητή
Την έχω βαρεθεί

Και τι θα χάναμε χωρίσ αυτούσ όλουσ
Τουσ γερμανούσ τουσ προφεσόρουσ
Που καλύτερα θα ξέρανε πολλά
Αν δεν γεμίζαν ολοένα την κοιλιά
Υπαλληλίσκοι φοβητσιάρηδεσ δούλοι παχιοί
Τουσ έχω βαρεθεί

Κι οι δάσκαλοι τησ νεολαίασ νταντάδεσ
Κόβουν στα μέτρα τουσ τουσ μαθητάδεσ
Κάθε σημαίασ πλαισιώνουν τουσ ιστούσ
Με ιδεώδεισ υποτακτικούσ
Που είναι στο μυαλό νωθροί
Μα υπακοή έχουν περισσή
Τουσ έχω βαρεθεί

Κι ο παροιμιώδησ μέσοσ ανθρωπάκοσ
Κέρδοσ ποτέ μα από παθήματα χορτάτοσ
Που συνηθίζει στην κάθε βρωμιά
Αρκεί να έχει γεμάτο τον ντορβά
Κι επαναστάσεισ στ' όνειρά του αναζητεί
Τον έχω βαρεθεί

Κι οι ποιητέσ με χέρι υγρό
Υμνούνε τησ πατρίδασ τον χαμό
Κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια
Με τουσ σοφούσ του κράτουσ τα 'χουνε πλακάκια
Σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί
Τουσ έχω βαρεθεί

Κι οι ποιητέσ με χέρι υγρό
Υμνούνε τησ πατρίδασ τον χαμό
Κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια
Με τουσ σοφούσ του κράτουσ τα 'χουνε πλακάκια
Σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί
Τουσ έχω σιχαθεί
Σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί
Τουσ έχω σιχαθεί