Τα παγώνια της θάλασσας

Τον άγγελο που ντύθηκεσ με νύχτα
Τον είδα να φυλάει μια σκεπή
Στα πόδια φώτα και στα χέρια νύχτα
Σημάδευε τα λόγια στη σιωπή
Πουλί μαλαματένιο μεσ στα δίχτυα

Τησ θάλασσασ παλεύουν τα παγώνια
Τον ύπνο φαρμακώνουν του ψαρά
Μετάξι φέρνουν απ' την καρχηδόνα
Και τησ παράδεισόσ μου τα νερά
Βουλιάξανε κι ετούτο τον αιώνα

Ποιοσ είναι ο φονιάσ και ποιοσ δικάζει
Ποιοσ λιγοστεύει τ' άνθοσ απ' τη γη
Ποιοσ ρήμαξε στου κόσμου το μαράζι
Και στα βαθιά τον πήρε η ζωή
Να μάθει καθαρά να λογαριάζει

Στα χέρια σου κεντήσανε καράβι
Για να ξεχνάσ του πόντου τ' ανοιχτά
Σε σκοτεινό σε ρίξανε πηγάδι
Μ' απρίλη μήνα και με θανατά
Να βρεισ την πληρωμή μεσ στο σκοτάδι