Στο μαύρο να ποντάρεις

Σα δέντρο μ’ έκοψεσ στα δυο μα δεν κρατάσ μαχαίρι
Τη λάμα έκρυψεσ βαθιά μεσ το λευκό σου χέρι

Κι έπιασεσ με το δάχτυλο το ξύλο να χαράξεισ
Να φτιάξεισ δυο ψηλά βουνά στον κόσμο να πετάξεισ

Μέσα στα μάτια σου φωτιά κι έξω φυσάει βαρδάρησ
Μία ζωή το διάλεξεσ στο μαύρο να ποντάρεισ

Μεσ στο φιλί σου χάθηκα ξέχασα τ’ όνομά μου
Αλλού πηγαίνει το μυαλό κι αλλού τα βήματά μου

Κι έφτιαχνεσ δρόμο για να 'ρθω τα χείλη σου να φτάσω
Που τρέχει αθάνατο νερό να πιω να ξεδιψάσω