Φόραγες τον ήλιο

Ήταν απρίλησ
Κι η δημοσιά άνθιζε τριφύλλι
Φόραγεσ τον ήλιο
Για αρματωσιά και για καρυοφύλλι

Μάτωνε ο κόσμοσ και στα βουνά
Έκλειναν οι στράτεσ
Και σαν επιτάφιοσ που περνά
Μοιάζαν οι αντάρτεσ

Χάλκινο φεγγάρι στον ουρανό
Και στουσ κάμπουσ χιόνι
Όταν σε σταυρώσαν το δειλινό
Έκλαιγε ένα αηδόνι

Έγινε η φωνή σου δάκρυ πικρό
Κλαίει έναν αιώνα
Από το χαϊδάρι στον ωρωπό
Κι ωσ την δραπετσώνα

Ήταν απρίλησ
Κι η δημοσιά άνθιζε τριφύλλι
Φόραγεσ τον ήλιο
Για αρματωσιά και για καρυοφύλλι