Ώρες με θρέφει ο λουλάς
Ώρεσ με θρέφει ο λουλάσ ώρεσ αδυνατάω
Ώρεσ με ρίχνει σε νταλκά κι ανθρώπου δε μιλάω
Γυρίζει ο νουσ μου εδώ κι εκεί
Κι όλοσ ο λογισμόσ μου
Κι αισθάνομαι πώσ μια στιγμή
Θα ‘ρθει ο θάνατόσ μου
Δε θα μπορέσω ούτε στιγμήσ
Ποτέσ να τα ξεχάσω
Στον κόσμο που γεννήθηκα
Ποτέσ να ησυχάσω
Ρεμπελεμένη μου ζωή
Πάψε πια για τα μένα
Τι σου ‘κανα και μου ‘κανεσ
Τα μάτια βουρκωμένα