Θανατηφόρος πυρετός
Σε κάθε βήμα φαίνεται ανοίγονται δυο δρόμοι
Τον έναν δεν τον ξέρω ο άλλοσ είναι τησ φωτιάσ
Κι άμα περάσεισ από 'κει είναι σκληροί οι νόμοι
Μαζεύεισ τα κομμάτια σου κι ύστερα προχωράσ
Μαζί σου δεν μπορούσα να κρατήσω πισινή
Καλούσα και το πείσμα και την τρέλα μου απ’ τα βάθη
Κι ισορροπούσα πάνω στο δικό σου το σχοινί
Ζητούσα το ρόδο ζητούσα και τ’ αγκάθι
Για μένα ήσουν θανατηφόροσ πυρετόσ
Που μου 'δωσε όμωσ χάρη και μ’ άφησε να ζήσω
Και είδα πώσ γίνεται απ’ τα σκοτάδια φωσ
Σιγά σιγά και εγώ ν’ ανατέλλω μαζί του
Θυμάμαι σ’ αγαπούσα τώρα πια δε νιώθω πώσ
Κοντά σου ότι μ’ έφερε αλλού τώρα με πάει
Τα μαύρα σου τα μάτια γίναν μπλε και είναι αλλιώσ
Αλλιώσ το νιώθω μέσα μου αυτό που σπαρταράει
Τώρα έχω στο δισάκι μου τεράστια περιουσία
Και περπατώ ξοδεύοντασ σε δύσκολη εποχή
Στου κόσμου τα παράταιρα δε δίνω σημασία
Απ’ την αγάπη πέθανα και να 'μαι ζωντανή
Για μένα ήσουν θανατηφόροσ πυρετόσ
Που μου 'δωσε όμωσ χάρη και μ’ άφησε να ζήσω
Και είδα πώσ γίνεται απ’ τα σκοτάδια φωσ
Σιγά σιγά και εγώ ν’ ανατέλλω μαζί του
Στο δρόμο τησ επιστροφήσ που μέτρησα από σένα
Απ’ τα σαράντα κύματα πέρασα για να 'ρθω
Ο κύκλοσ που άνοιξε πλατιά έκλεισε και για μένα
Και τισ καινούργιεσ θάλασσεσ μαθαίνω για να βγω
Με μία τόσο ζόρικη και ωραία ιστορία
Το ξέρω πωσ την πάθανε πολλοί κάποια φορά
Γυρνώ βλέπω τισ στάχτεσ τησ δεν έχει σημασία
Με τίποτα δε θ’ άλλαζα μια τέτοια πυρκαγιά
Για μένα ήσουν θανατηφόροσ πυρετόσ
Που μου 'δωσε όμωσ χάρη και μ’ άφησε να ζήσω
Και είδα πώσ γίνεται απ’ τα σκοτάδια φωσ
Σιγά σιγά και εγώ ν’ ανατέλλω μαζί του