Gia Hara Sou Zoi

Κλειδωμένα σιωπηλά διαμερίσματα
Ψυχούλεσ γεμάτεσ ραγίσματα
Δεν κοιτιούνται δε μιλούν δεν αγγίζονται
Στο φόβο χτυπούν και βυθίζονται

Μα τρυπώνει ένα πρωί απ' τη γρίλια τουσ
Ο ήλιοσ και σκάει στα χείλια τουσ
Και πετάγεται η καρδιά μεσ στον ύπνο τησ
Θυμάται κι αλλάζει το χτύπο τησ

Γεια χαρά σου ζωή με το θαύμα σου
Την τραμπάλα απ' το γέλιο στο κλάμα σου
Τισ ελπίδεσ που μ' ένα άγγιγμά τουσ
Ρίχνουν φωσ και σκοτώνουν θανάτουσ

Δεσ τα χείλη ενόσ μωρού που ονειρεύεται
Γελάνε κι η νύχτα μαγεύεται
Δίνει φώτα ενόσ λαμπρού ξημερώματοσ
Στη ρότα σκοτεινού καταστρώματοσ