Της εξορίας

Θάλασσεσ μασ ζώνουν
Κύματα μασ κλειούν
Σ' άγριουσ βράχουσ πάνω
Τα νιάτα μασ φρουρούν

Στείλαν του λαού μασ
Τ' άξια τα παιδιά
Για να τα λυγίσουν
Σε δεσμά βαριά
Για να τα λυγίσουν
Σε δεσμά βαριά

Στων φρουρών το πείσμα
Θα σταθούμε ορθοί
Στισ καρδιέσ ατσάλι
Φλόγα στην ψυχή

Μάνα μη στενάζεισ
Μάνα μη θρηνείσ
Τώρα πέφτουν οι θρόνοι
Και τραντάζει η γησ
Τώρα πέφτουν οι θρόνοι
Και τραντάζει η γησ

Η αυγή χαράζει
Πάνω στα βουνά
Ο εχθρόσ λουφάζει
Φτάνει η λευτεριά

Χτυπάτε τουσ αδέλφια
Χτυπάτε δυνατά
Σαν χτυπάει ο λαόσ μασ
Σειέται γη στεριά
Σαν χτυπάει ο λαόσ μασ
Σειέται γη στεριά