Κατά βάθος

Μ’ αρέσουν τα παλιά τα σκουριασμένα
Εκείνα που ο καιρόσ τα δυναμώνει
Μ’ αρέσουνε τα ρούχα τα λιωμένα
Που φόρεσαν το γέλιο και τη σκόνη

Μ’ αρέσουν τα σπίτια που γερνάνε
Στισ πόρτεσ τουσ κοιμούνται παραμύθια
Κι ολόισια στα μάτια σε κοιτάνε
Με τα ορθάνοιχτά τουσ παραθύρια

Ίσωσ και να 'μαι λάθοσ
Ίσωσ και να φοβάμαι
Μα ίσωσ κατά βάθοσ
Μ’ αρέσει να θυμάμαι

Μ’ αρέσουν τα παλιά τα σκουριασμένα
Που κέρδισαν με κόπο την αγάπη
Μ’ αρέσουνε τα γερασμένα τρένα
Πόσα αντίο σέρνουνε στην πλάτη

Μ’ αρέσουν οι παλιέσ φωτογραφίεσ
Μητέρα βγεσ από το κάδρο τώρα
Νισάφι πια μ’ αυτέσ τισ αταξίεσ
Στρωμένο το τραπέζι τόση ώρα