Ο Κ. Αριστείδης

Με τισ πιτζάμεσ τισ ριγέ
Μπροστά στην γκρίζα οθόνη
Κι ένα βαρύ γλυκό καφέ
Λουφάζει στο σαλόνι

Δουλειά και σπίτι και δουλειά
Σαράντα τόσα χρόνια
Πώσ μεγαλώνουν τα παιδιά
Έτσι τελειώνουν όλα αυτά
Θυμάται και χαμογελά
Ο κύριοσ αριστείδησ

Μια κυριακή απόγευμα
Στο δρόμο τησ δευτέρασ
Λιγάκι πριν το ξύπνημα
Άλλησ μιασ ίδιασ μέρασ

Σηκώνεται απ' τον καναπέ
Και την οθόνη σβήνει
Βουτάει το καπέλο του
Την πόρτα πίσω κλείνει
Ο κύριοσ αριστείδησ

Τουσ δρόμουσ παίρνει στα τυφλά
Μονάχοσ μεσ' στην πόλη
Πόρτεσ παράθυρα κλειστά
Κι αναρωτιέται σιωπηλά
Πού να χαθήκαν όλοι

Κατέβηκε στον πειραιά
Λιγάκι πριν τη δύση
Με μια συνήθεια παλιά
Στο κύμα να μιλήσει

Ένα καράβι όνειρα
Μια νύχτα θ' αρματώσει
Και σε απόμακρο νησί
Θα πάει να ξεφορτώσει

Ελπίδεσ όρκουσ έρωτεσ
Ευχέσ και παραδόσεισ
Και μια ζωή αντιπαροχή
Μία ζωή με δόσεισ
Ο κύριοσ αριστείδησ

Με τισ πιτζάμεσ τισ ριγέ
Μπροστά στη γκρίζα οθόνη
Κι ένα βαρύ γλυκό καφέ
Βουλιάζει στο σαλόνι