Öfken Geçmez
[Verse 1]
Nargile dumanına benzer hislerim üfürdüğünde kaybolur gider
Ruhun terk eder er yada geç seni; içinde kalırsa dert kapa çeneni
Kaç gündür yalnızlığımla baş başayım Ben böylede iyiyim
Söyle de bileyim mutluluk nerede ? Odadaki resmin şu anda yerde
Kalbimi ver de gerisini boş ver Geri dönebilirim kendim için bil Kalbindeki defterden beni sil Kendime gelebilirim ben sensiz olmasaydı beynimdeki katil Şimdi bi geçmişe dön vede ağla olmayan her şeye umudunu bağla Sırtını parmaklıklara yasla
Çok fazla üstüme gelme üzgünüm senin mutlu olduğun kadar
Ayrı bi gün bile geçmez derdik kaçıncı senemize biz ayrı girdik
Yağmurlara sor ; ıslanırım ben her gece gittiğimiz yerlerde
Mevsimi gelince dışarı göçersin kuşlar senden farklı mı ? Söyle
Yıkık bi duvara mı yaslanayım? Yada evimde yalnız paslanayım
Adın her nerde varsa kalbime çarpar. Mutlu geçen günü üzüntü harcar
Kurtuluşun yok devamı gelmez ; hayatın geçmişini geri vermez
İçini bi dök bana biraz rahatla sakin olursan öfken geçmez
[Verse 2]
Yarınıma bakarım inan bana farksız
Çizili bu kaderim hep aynı ve bahtsız
Hayat mı tatsız? Bende mi zevk yok ?
İnsan ürünse hisleri barkod
Burama kadar geldi demekten bıktıysan ölmek tek yoldur
Tak edene kadar amacına hep koştur
Değer verirsen sevmek suçtur
Ölmek yoktur , dönmek vardır
Kar tanesi gibidir hayatın , eline alırsan eriyip kaybolur
Geçmiş günden yadigar kalan 20 senemdeki tek şeyim gurur
Tüm hayat budur gerisini boş ver
Kendini bulduğun nadir yerler fotoğrafından karele
Acılara suratını dik tut bitsin. Dik durdukça o, kader eğilsin
Emek verirsin fazla; umudun bittiğinde en baştan başla
Acıdı mı yüreğine düşen bu sözler ? Yediğin o yaraları göster utansın
Bi gün bakarsın herkes çok yakın ama hiç kimseye dokunamazsın
Kendini yüksekten gören herkes yerin dibinden ayrılamaz
Hiç kimse kendini anlayamazken karşındakileri anlarsın sen
Gördüğün her şey sahte, burası kabuslardan kopan parçalar
Hayatın klibini çektim fonda ölümün müziği çalar