Φέγγεις σαν άστρο

Φέγγεισ σαν άστρο μεσ στισ ζωγραφιέσ που κάνω
Τροχιά που δίνει στα φωνήεντα ρυθμό
Μοιάζω φιγούρα που είναι εξόριστη στην άμμο
Κοιτάω κοράλλια απ' τησ ζωήσ μου το βυθό

Απ' τον καθρέπτη η φουρτούνα σου μ' αρπάζει
Και στα νησιά σου μ' εξορίζει ναυαγό
Άλλοτε η πόρτα σου το δρόμο μου μου φράζει
Είμαι γυμνόσ κι έχω σαράντα πυρετό

Γνέφεισ σε νότεσ που μ' αλλάζουνε τη φάση
Κεντρί βιολιού σινιάλο ηλεκτρικό
Πίσω μου τρέχουν συμπεράσματα και βρέχει
Από όπου να ‘φυγα ακόμα μένω εδώ

Να ‘μαι λοιπόν μ' ένα τραγούδι που ταιριάζει
Λείπει μονάχα η δική σου η φωνή
Πεσ μου στ' αυτί το μυστικό που με τρομάζει
Ζητάει για σένα από το ράδιο ν' ακουστεί