Τσιφτετέλι του Διογένη

Δυόμισι χιλιάδεσ χρόνια μ' αγαπάσ τρελά μου λεσ
Ωχ αυτέσ βρε οι τρελέσ σου οι υπερβολέσ
Μια στιγμή αν μ' αγαπούσεσ μια στιγμίτσα μόνο αν
Στο ριλάξ θα την περνούσα μια ζωή γκαγκάν

Του διογένη εγγονό με έχεισ καταντήσει
Και στα ίσια θα στο πω σ' αρχαίο μέλλον ζούμε κι οι δυο
Για πιθάρι έχω το νου φανάρι την καρδιά μου
Ψάχνω ακόμα και παντού να σε βρω ψεύτρα εδώ και τωρατζού

Ζώντασ στην δικιά σου φρίκη εκατάντησα φρικιό
Την αγάπη χάπι κάνεισ να την καταπιώ
Η δικιά μασ ιστορία σαν τον αττικό ουρανό
Μα μπουκάρει η αιθάλη και εθαλοτυφλώ