Στην άκρη του φθινόπωρου

Στην άκρη του φθινόπωπου
Χειμώνασ περιμένει
Κι από την άλλη τη μεριά
Γλεντάει το καλοκαίρι

Κι εγώ στην μέση χάνομαι
Την άνοιξη γυρεύω
Απ' τον απρίλη πιάνομαι
Το ψέμα παζαρεύω

Πάνω σε ρόδα ξύλινη
Ο χρόνοσ με γυρίζει
Και την εικόνα σου θολά
Ξέρει να καθρεφτίζει

Όλο κοντά σου βρίσκομαι
Κι όλο δε σε προφταίνω
Σαν το φεγγάρι με την γη
Το φωσ σου μόνο παίρνω

Ξεγέλασα τον άνεμο
Και τα φτερά του πήρα
Κι ώσπου να μάθω να πετώ
Με βρήκε η καταιγίδα

Πωσ γίνεται τα όνειρα
Στην γη να περπατάνε
Κι ανάμεσά τουσ να περνώ
Χωρίσ να μου μιλάνε