Από χειμώνα σε χειμώνα

Επέστρεψα στη γειτονιά μετά από χίλια χρόνια
Σαν στρατιωτάκια ακίνητα!
Χειμώνασ ήταν που έφυγα και ήρθα σε χειμώνα

Τισ καμινάδεσ κοίταζα ο πάγοσ να κυκλώνει
Και στησ αυλήσ τη μάντρα
Καθότανε ένα παιδί και έγραφε στο χιόνι

Ήτανε λέει ένα καράβι
Κι όπωσ ταξίδευε ένα βράδυ
Τρόμαξε
Ο ουρανόσ είχε κατέβει
Κι όπωσ το είδε να παλεύει
Του 'ριξε
Δυο σύννεφα να το σηκώσουν

Κι όταν του κόσμου έλιωσε η πέτσα “εκείνη" η άσπρη
Καταμεσήσ του δρόμου
Καθότανε ένα παιδί και έγραφε στη λάσπη:

Nikos Zoudiaris