Απόγευμα θλιμμένο

Ένα απόγευμα θλιμμένο σε θυμήθηκα
Όσα περάσαμε σκεφτόμουν και λυπήθηκα
Με την ανάμνησή σου ζω και τυραννιέμαι
Μα πίστεψέ με: σ' αγαπώ δε σε αρνιέμαι

Λυπάμαι γιατί δεν μπορώ ν' αντέξω στο χωρισμό
Και κάθε απόγευμα θλιμμένο σε θυμάμαι
Με παίρνουνε τα δάκρυα οι καημοί και τα παράπονα
Και νιώθω τη ζωή μου να τελειώνει

Κάθε απόγευμα που έρχεται και φεύγει
Μου παίρνει λίγο λίγο τη ζωη
Τουσ χτύπουσ τησ καρδιάσ μου λιγοστεύει
Και αισθάνομαι πωσ πια δεν ζω πολύ