Alkymist

ALKYMIST
Han sitt med bøyd nakke
ved rør og apparata
i røyk og damp.
Han e på bar bakke,
det å holde sæ på matta
e en evig kamp.
Han har posa under øyan
uta nattevåk,
det e surkling og syding
og et sabla ståk.
Ja visst,
men han veit at det blir gull te sist
for han e en ekte alkymist,
ekte alkymist.

Han har holdt en flamme gåanes
i firogfemti daga,
- en prestasjon.
Kona e forståanes,
har nesten ikkje klaga
på hannes pasjon
Ho har hysja på ungan
nedi trappa:
Ikkje forstyrr han pappa.
Ja visst.
Han har en personlighetsbrist.
Han veit at det blir gull te sist.
Ekte alkymist.

Han e fri for kapital.
Han e fri for kronasje.
Likevel står han på.
I ferd med å bli gal
og bli knekt av slitasje.
Men han nekte å gå.
For det står i Bibeln:
Den som leite ska finn,
Og han leite etter
varige verdia som skinn.
Ja visst.
Han veit at det blir gull te sist.
Han e en ekte alkymist,
ekte alkymist.

Ola Bremnes