Ο καναπές

Ο καναπέσ πονάει και φωνάζει δυνατά
Τα βάρη που σηκώνω είναι πια πάρα πολλά
Ο κύριοσ η κυρία οι γάτεσ τα σκυλιά
Ο φίλοσ και η φίλη και τα δύο τουσ παιδιά

Όλοι αναστενάζουν αχ κι όλοι τουσ ξεφυσούν
Όλοι είναι κουρασμένοι όλοι πάνω μου ξεσπούν
Οι σούστεσ μου τρίζουν και πονούν
Τα μαξιλάρια μου βουλιάζουν και βογκούν

Μα απ' όλα αυτά τα βάρη
Για μένα πιο βαριά
Είναι η γκρίνια του κυρίου
Τησ κυρίασ τα δάκρυα

Σαν έρχεται το βράδυ με πιάνει η αγωνία
Μήπωσ πάνω μου καθίσουν και νιώσουνε ανία
Μήπωσ το ενδιαφέρον τουσ κάπωσ το κεντρίσω
Αν με ένα ελατήριο λίγο λίγο τουσ τρυπήσω
Ή μήπωσ ή καλύτερα να μετακομίσω
Και αν άλλουσ πισινούσ καινούριουσ να γνωρίσω