Altarsjalið

Altarsjalid

Gloppa ikki kistulokid
litla min, bint frid bint frid.
Omma vis mar jolasjalid.
Hygg tad liggur nidurvid.

Mamma sigur tad er vakurt,
rosusett i hvonn ein punt,
iseymad vid vøkrum litum
er tad allan faldin runt.

Omman letur upp ta lokid,
Handradlokid skordad er.
Upp hon tekur vakra plaggid,
hondin kinandi ti fer.

So hon letur sjalid sundur,
Hygg nu at tí, litla min,
ti nu goymi eg tad, - undir
lokið goymi eg tad, ja, til tín.

Ti tú ber tad sama navnid,
sum hon bar, id gjørdi tad,
sjalid loysti hon ur lagdi,
spann og setti vev i lad.

Jolamorgun um seg hevdi
sjalid ommusystir tin
fyrstu ferd og vid meg segdi:
Goda litla systir min,

tu skalt jolasjalid eiga,
ta eg fari foldum fra
goym tad val sum gullid reyda,
hav til altarsjal tad ta.

Stutt var hennar liv a foldum,
eingin sini forlog sar,
skjott hon hvildist undir moldum,
altarsjalid gav hon mar.