Ο Ντάμης ο σκληρός

Κλαιν τα πουλιά στην μπαρμπαριά
Πιάσαν τον ντάμη τον σκληρό
Με δυο σκυλιά σε μια σπηλιά
Ζούσε σαν λεύτερο θεριό

Από μικρόσ ατίθασοσ
Ζούσε μονάχοσ σαν στοιχειό
Λένε πωσ ήτανε τρελόσ
Τον διώξανε κι απ' το χωριό

Χωρίσ μιλιά χωρίσ δουλειά
Πήρε έτσι ο ντάμησ τα βουνά
Τώρα κορμί άδειο σακί
Κρέμεται από σφιχτή θηλιά

Μ' ένα σπαθί σαν αστραπή
Έκλεβε ο ντάμησ τα χωριά
Να πάρει μιαν εκδίκηση
Γι' αυτά που τράβηξε παλιά

Στο δικαστή άγριο ληστή
Τον σύραν ένα πρωινό
Κι αυτόσ εκεί λέει στη βουή
Φταίτε κι εσείσ για τούτα εδώ