Ta Sigana Potamia

Βρ' ασ ήτανε τη μοίρα μου για λίγο να γελούσα
Και του χριστού τουσ πειρασμούσ εγώ να τουσ περνούσα
Διωγμένοσ με το διάολο στην έρημο χαμένοσ
Και σου 'λεγα μετά εγώ ποιοσ θα 'ταν κερδισμένοσ

Θα άναβα ένα ναργιλέ να μαστουριάζαν όλοι
Δαιμόνια, καλικάντζαροι μαζί κι αρχιδιαβόλοι
Και θα 'χε πέντε γκόμενεσ καθένασ μασ παρέα
Να φτιάχνουνε χορεύοντασ του σιναφιού τα σέα

Θα φώναζα να 'ρχόντουσαν κι όλα τα φιλαράκια
Για να μην ενοχλούμε πια τησ πόλησ τα παιδάκια
Γυναίκεσ να γουστάρουνε του άντρα τα τερτίπια
Και στο τσαρδί του σατανά θα στήναμε ξενύχτια

Μετάξι από κινέζικα παλάτια θα φορούσα
Με φούντα καλαματιανή και μαύρο από την προύσα
Και θα 'χα και τα όργανα στη διαπασών να παίζουν
Του κόσμου όλοι οι αμαρτωλοί τι χάνουνε να ξέρουν