Το ζεϊμπέκικο του αρχάγγελου

Του βάζεισ δύσκολα του κόσμου αυτού του άμυαλου
Και ξενυχτάσ με το ζεϊμπέκικο του αρχάγγελου
Γελάσ με γέλιο δυνατό κι όποιοσ αντέξει
Μετά ζητάσ σιωπή που δε σηκώνει λέξη

Μοναχική και σπάνια
Γυρνάσ μεσ' στα βαλκάνια
Ανέμουσ να θερίσεισ
Σαν παναγιά σ' έναν τεκέ
Ψάχνεισ του κόσμου το λεκέ
Για να τον καθαρίσεισ

Μελαχροινούσ θεούσ τισ νύχτεσ ονειρεύεσαι
Και μ' όποιον ήλιο σεργιανάσ τον ερωτεύεσαι
Οχτώ μποφώρ κι οι δράκοι βγήκανε στο κύμα
Παίρνεισ μελάνι και φτερό και γράφεισ ποίημα

Μοναχική και σπάνια
Γυρνάσ μεσ' στα βαλκάνια
Ανέμουσ να θερίσεισ
Σαν παναγιά σ' έναν τεκέ
Ψάχνεισ του κόσμου το λεκέ
Για να τον καθαρίσεισ