กลับนามากราบพ่อ
โอโอย
ลูกหล่าเอย
คันเทียวทางบ่สุดเส้น
อย่าหันหลังให้คนย่ำ
คือคำสอนที่พ่อย้ำยังฝังแน่นอยู่แก่นใจ
ชาตินี้น้อ
แม่นเลือกเกิดบ่ได้เจ้าใฝ่ในทางดี
พรสวรรค์แม่นพอมี
บ่ส่ำพรแสวงนั้น
คันแทนาพอพาปั้น
ฮอยความฝันที่เคยส่าว
เสียดายเด้บุญผลา
ได้เกิดมาเป็นลูกเจ้าแทนคุณเขาพ่อบ่ทัน
หวนคืนวันเมื่อครั้งยังมีพ่อ
พระคุณพ่อเอาพาข้าวต่างพาขวัญ
คือหลักค้ำร่มโพธิ์ของลูกหลาน
พ่อหลับฝันนิรันดร์บ่หวนคืน
ละแข็งใจบืนกลืนคำข้าวเฮือนเคยเนาบ่มีพ่อ
พเนจรหาทางไปกะบ่พ้อลำขอข้าวต่อชะตา
เขียนคำลาแปะฝาบ้านเงาความฝัน
บ่ซอดส่อง
พ่อผมเอ๊ย
ทุกข์เพิ่นบ่ว่าดี
มีเพิ่นจั่งว่าพี่น้องสัจจะแท้ได้พบเห็น
อยู่รถเข็นเลาะขายลาบ
ขายแรงงานในเมืองใหญ่
ลูกผู้ชายเลือดพ่อนั้น
สิสรรค์สร้างแต่สิ่งงาม
ตามคำวอน โอ้โอย
พ่อสอนไว้
ได้ยินลูกบ่พ่อจ๋า
แว่วเสียงวอนวอนมา
คือบักหล่าลูกชายพ่อ
หอบฝันคืนนามาข่าวบุญหาวิญญาณคนรอ
กุศลผลบุญให้เกื้อให้หนุนนำทางพบพ้อ
เกิดชาติไหนให้เป็นลูกพ่อ
สร้างศรัทธารอ
ห่อรักตามไป
แนมเบิ่งคันแทนา
พ่อพาปั้น
สองมือกร้านเคยจับมือลูกหว่านไถ
พ่อเลี้ยงลูกหลายคนมาจนใหญ่
ลมหายใจสุดท้าย
พ่อยังบ่ได้หยุดพัก
อุ่นฮักในแววตาเบิ่งก็รู้
เลือดนักสู้เข้มข้นอ่อนโยนนัก
ถึงไม่เคยเอ่ยปากบอกว่ารัก
กรำงานหนักก็รู้สู้เพื่อใคร
สู้สุดลมหายใจในหน้าที่ โอโอย
สู้สุดลมหายใจในหน้าที่
ปั้นความฮักความดีฝากเอาไว้
ทั้งบ้านสวนไร่นาและวัวควาย
จากน้ำมือลูกผู้ชายชื่อพ่อคนนั้น
วันนี้ที่ลูกหอบฝัน
คืนบ้านเราหนออยากให้พ่อร่วมยินดี
บัดนี้
ยอพาขวัญแต่งขันธ์ห้า
ขอบูชาขมาพ่อ
กองกุศลสิบพันเกวียนหมื่นล้อ
บ่เทียมเท่าท่อคุณ
ขอสวนบุญหนุนสร้าง
สิแปงทางสู่ชาติใหม่
เกิดเป็นกาเป็นไก่
ให้ได้เป็นลูกเจ้า
ให้เฮาเป็นแส่วเชื้อ
นำฮอยเจ้า
อีพ่อเอ๊ย โอ๊ะเอ้ย โอย
ว่าพ่อเอ๊ย