Δε βρίσκω τίποτα σπουδαίο

Δε βρίσκω τίποτα σπουδαίο
Ημερολόγια κρατώ και σημειώσεισ
Οχυρωμένοσ σ ένα όνειρο λαθραίο
Δε βλέπω κίνηση ή κάτι να με σώσεισ
Σου στέλνω σήμα στα κρυφά σήμα κινδύνου
Μέσα στη δίνη ενόσ άρρωστου καιρού

Σαν ακροβάτησ ζαλισμένοσ
Μπροστά σε πλήθοσ που έλα πέσε του φωνάζει
Σαν ένασ γέροσ πειρατήσ φυλακισμένοσ
Που για τα λάθη όλου του κόσμου έχουν δικάσει
Νιώθω μα ξέρω πωσ αν κάνεισ ένα βήμα
Σε μιαν αντίστροφη πορεία θα βρεθώ

Σε μια σου λεξη να στηρίξω την ελπίδα μου
Ένασ σου βλέμμα να το ξέρεισ με κρατάει
Και θάρθουν μέρεσ σ' αυτέσ που ζωγραφίσαμε
Να πάρει χρώμα και ο χρόνοσ που κυλάει

Σαν ακροβάτησ ζαλισμένοσ
Μπροστά σε πλήθοσ που έλα πέσε του φωνάζει
Σαν ένασ γέροσ πειρατήσ φυλακισμένοσ
Που για τα λάθη όλου του κόσμου έχουν δικάσει
Νιώθω μα ξέρω πωσ αν κάνεισ ένα βήμα
Σε μίαν αντίστροφη πορεία θα βρεθώ

Ειν' οι κινήσεισ μου χαμένεσ και αμήχανεσ
Απ' τον καθρέφτη η μορφή μου ξεγλιστράει
Δεν εχω τίποτα να πω κι έτσι αφήνομαι
Σ' ένα κενό ο κάθε λόγοσ μου σκορπάει

Σε μια σου λέξη να στηρίξω την ελπίδα μου
Ένασ σου βλέμμα να το ξέρεισ με κρατάει
Και θά ρθουν μέρεσ σαν κι αυτέσ που ζωγραφίσαμε
Να πάρει χρώμα και ο χρόνοσ που κυλάει