Μαθημένα τα βουνά

Δεν είσαι ο πρώτοσ που φαρμάκι θα μου δώσεισ
Ήπια ποτήρια μέχρι τώρα χίλια δυο
Μα αφού σ' αρέσει μια καρδιά να φαρμακώσεισ
Και το δικό σου το ποτήρι θα το πιω

Φύγε κι άσε με χωρίσ καμιά συμπόνοια
Μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια

Είχα πιστέψει πωσ στη μαύρη αγκαλιά σου
Βρήκε λιμάνι το κορμί μου το φτωχό
Μα έλα δώσε μου κι εσύ τη μαχαιριά σου
Αφού η μοίρα θέλει πάντα να πονώ

Φύγε κι άσε με χωρίσ καμιά συμπόνοια
Μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια

Δε σου χαλάω ούτε εσένα το χατήρι
Δώσ' μου φαρμάκι να το πιω γουλιά γουλιά
Μα θα 'ναι όμωσ το στερνό μου το ποτήρι
Γιατί η καρδιά μου δεν αντέχει άλλο πια

Φύγε κι άσε με χωρίσ καμιά συμπόνοια
Μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια