มนุษย์เอ๋ย (HUMAN ERROR)
ก็รู้อะไรที่ควรไม่ควร
เวลาใครมีปัญหา
ไปสอนเขาทุกที
แต่พอเป็นเรื่องตัวเองแล้ว
จัดการไม่ถูกอีกแล้วสมองโยนทิ้งทันที
ไปรักคนที่ไม่รักเรา
ไปคิดถึงคนที่ทิ้งเรา
ไปเฝ้ารอใครสักคนทั้งที่ก็รู้ตัวว่าสาย
ไปหวังให้เขานั้นรักกัน
ทุ่มเทอะไร
ที่ไม่มีความหมาย
ไม่ต้องโทษที่ใคร
ที่เสียใจเพราะตัวเอง
เกิดมาเป็นมนุษย์ทำไมยากจัง
ที่มีสมองแต่ดันควบคุมหัวใจไม่ได้
บอกให้พอแล้วไม่รู้กี่ครั้ง
ใจมันไม่เคยฟัง
ไปรักเขาอยู่ทุกที
แค่ฝืนหัวใจเท่านี้ก็ทำไม่ได้
ฉันเป็นมนุษย์ที่ต้องทุกข์ตลอด อะอะอ้า
เป็นมนุษย์ล้มแล้วต้องลุกไปต่อ อะอะอ้า
เป็นมนุษย์ที่ให้คนอื่นไปร้อย
แล้วค่อยกลับมาร้องไห้
บางครั้งฉันก็ต้องการแค่กอด อะอะอ้า
เพราะว่าเป็นมนุษย์จึงมีแต่ภาพจำ
เป็นคนที่ไม่เข้าตาแพ้คำว่ารักจริง
รอเธออยู่ในฤดูอกหัก
และระหว่างที่รอเขา
ให้เป็นฉันเองปกปักษ์ได้ไหม
มนุษย์รู้ผิด มนุษย์รู้ถูก
มนุษย์รู้จีบ มนุษย์รู้จูบ
แต่มนุษย์ไม่รู้จิตจึงต้องการไม่รู้จบ โอ้
ถ้าเป็นมนุษย์มันเหนื่อยและท้อ
ขอแค่เธอได้ร้องว่า โอ๊ะโอ้โอ
เกิดมาเป็นมนุษย์ทำไมยากจัง
ที่มีสมองแต่ดันควบคุมหัวใจไม่ได้
บอกให้พอแล้วไม่รู้กี่ครั้ง
ใจมันไม่เคยฟัง
ไปรักเขาอยู่ทุกที
แค่ฝืนหัวใจเท่านี้ก็ทำไม่ได้
คงทำไม่ได้ เอ้อ
ไม่ได้
โฮ้
เกิดมาเป็นมนุษย์ทำไมยากจัง
ที่มีสมองแต่ดันควบคุมหัวใจไม่ได้
บอกให้พอแล้วไม่รู้กี่ครั้ง
ใจมันไม่เคยฟัง
ไปรักเขาอยู่ทุกที
แค่ฝืนหัวใจเท่านี้ก็ทำไม่ได้
มีสมองแต่ดันควบคุมหัวใจไม่ได้
บอกว่าให้พอไม่รู้กี่ครั้ง
ใจมันไม่เคยฟัง
ไปรักเขาอยู่ทุกที
ให้ฝืนใจให้ไม่รัก คงทำไม่ได้