Manhattan-Kaboul
Petit Portoricain
Bien intégré quasiment New-Yorkais
Dans mon building tout de verre et d'acier
Je prends mon job, un rail de coke, un café
Petite fille Afghane
De l'autre côté de la terre
Jamais entendu parler de Manhattan
Mon quotidien c'est la misère et la guerre
Deux étrangers au bout du monde, si différents
Deux inconnus, deux anonymes, mais pourtant
Pulvérisés, sur l'autel, de la violence éternelle
Un 747, s'est explosé dans mes fenêtres
Mon ciel si bleu est devenu orage
Lorsque les bombes ont rasé mon village
Deux étrangers au bout du monde, si différents
Deux inconnus, deux anonymes, mais pourtant
Pulvérisés, sur l'autel, de la violence éternelle
So long, adieu mon rêve Américain
Moi, plus jamais esclave des chiens
Ils t'imposaient l'Islam des tyrans
Ceux-là n'ont-ils jamais lu le Coran?
Suis redevenu poussière
Je serai pas maître de l'univers
Ce pays que j'aimais tellement serait-il
Finalement colosse aux pieds d'argile?
Les dieux, les religions
Les guerres de civilisation
Les armes, les drapeaux, les patries, les nations
Font toujours de nous de la chair à canon
Deux étrangers au bout du monde, si différents
Deux inconnus, deux anonymes, mais pourtant
Pulvérisés, sur l'autel, de la violence éternelle
Deux étrangers au bout du monde, si différents
Deux inconnus, deux anonymes, mais pourtant
Pulvérisés, sur l'autel, de la violence éternelle
Pequeno Portorriquenho
Bem integrado, quase Nova Iorquino
No meu prédio, todo de vidro e aço
Pego meu trabalho, uma carreira de coca, um café
Pequena menina Afegã
Do outro lado da terra
Nunca ouviu falar de Manhattan
Meu cotidiano é a miséria e a guerra
Dois estranhos no fim do mundo, tão diferentes
Dois desconhecidos, dois anônimos, mas no entanto
Pulverizados no altar, da violência eterna
Um 747 explodiu nas minhas janelas
Meu céu tão azul se tornou tempestade
Quando as bombas arrasaram minha aldeia
Dois estranhos no fim do mundo, tão diferentes
Dois desconhecidos, dois anônimos, mas no entanto
Pulverizados, no altar, da violência eterna
Adeus, meu sonho Americano
Eu, nunca mais escravo dos cães
Eles te impunham o Islã dos tiranos
Esses nunca leram o Corão?
Voltei a ser poeira
Não serei mestre do universo
Este país que eu tanto amava seria
Finalmente um colosso com pés de barro?
Os deuses, as religiões
As guerras de civilização
As armas, as bandeiras, as pátrias, as nações
Sempre nos fazem carne para canhão
Dois estranhos no fim do mundo, tão diferentes
Dois desconhecidos, dois anônimos, mas no entanto
Pulverizados no altar, da violência eterna
Dois estranhos no fim do mundo, tão diferentes
Dois desconhecidos, dois anônimos, mas no entanto
Pulverizados, no altar, da violência eterna
Little Puerto Rican
Well integrated, almost New Yorker
In my building, all of glass and steel
I take my job, a line of coke, a coffee
Little Afghan girl
On the other side of the earth
Never heard of Manhattan
My daily life is misery and war
Two strangers at the end of the world, so different
Two unknowns, two anonymous, yet
Pulverized on the altar, of eternal violence
A 747 exploded in my windows
My sky so blue has become storm
When the bombs razed my village
Two strangers at the end of the world, so different
Two unknowns, two anonymous, yet
Pulverized, on the altar, of eternal violence
So long, goodbye my American dream
Me, never again slave of the dogs
They imposed on you the Islam of tyrants
Have they never read the Quran?
I've become dust again
I won't be master of the universe
This country that I loved so much would it be
Finally a colossus with feet of clay?
The gods, the religions
The wars of civilization
The weapons, the flags, the homelands, the nations
Always make us cannon fodder
Two strangers at the end of the world, so different
Two unknowns, two anonymous, yet
Pulverized on the altar, of eternal violence
Two strangers at the end of the world, so different
Two unknowns, two anonymous, yet
Pulverized, on the altar, of eternal violence
Pequeño puertorriqueño
Bien integrado, casi neoyorquino
En mi edificio, todo de vidrio y acero
Tomo mi trabajo, una línea de coca, un café
Pequeña niña afgana
Al otro lado de la tierra
Nunca ha oído hablar de Manhattan
Mi día a día es la miseria y la guerra
Dos extraños en el fin del mundo, tan diferentes
Dos desconocidos, dos anónimos, pero sin embargo
Pulverizados en el altar, de la violencia eterna
Un 747 explotó en mis ventanas
Mi cielo tan azul se convirtió en tormenta
Cuando las bombas arrasaron mi aldea
Dos extraños en el fin del mundo, tan diferentes
Dos desconocidos, dos anónimos, pero sin embargo
Pulverizados, en el altar, de la violencia eterna
Adiós, adiós a mi sueño americano
Yo, nunca más esclavo de los perros
Te imponían el Islam de los tiranos
¿Esos nunca han leído el Corán?
He vuelto a ser polvo
No seré el dueño del universo
¿Este país que tanto amaba sería
Finalmente un coloso con pies de barro?
Los dioses, las religiones
Las guerras de civilización
Las armas, las banderas, las patrias, las naciones
Siempre nos hacen carne de cañón
Dos extraños en el fin del mundo, tan diferentes
Dos desconocidos, dos anónimos, pero sin embargo
Pulverizados en el altar, de la violencia eterna
Dos extraños en el fin del mundo, tan diferentes
Dos desconocidos, dos anónimos, pero sin embargo
Pulverizados, en el altar, de la violencia eterna
Kleiner Puerto Ricaner
Gut integriert, fast New Yorker
In meinem Gebäude, ganz aus Glas und Stahl
Ich nehme meinen Job, eine Linie Koks, einen Kaffee
Kleines afghanisches Mädchen
Auf der anderen Seite der Erde
Noch nie von Manhattan gehört
Mein Alltag ist Elend und Krieg
Zwei Fremde am Ende der Welt, so verschieden
Zwei Unbekannte, zwei Anonyme, und doch
Zerstäubt auf dem Altar der ewigen Gewalt
Eine 747 ist in meine Fenster explodiert
Mein so blauer Himmel wurde zum Sturm
Als die Bomben mein Dorf ausradierten
Zwei Fremde am Ende der Welt, so verschieden
Zwei Unbekannte, zwei Anonyme, und doch
Zerstäubt auf dem Altar der ewigen Gewalt
So long, auf Wiedersehen mein amerikanischer Traum
Ich, nie wieder Sklave der Hunde
Sie haben dir den Islam der Tyrannen aufgezwungen
Haben diese Leute jemals den Koran gelesen?
Ich bin wieder zu Staub geworden
Ich werde nicht der Herr des Universums sein
Dieses Land, das ich so sehr liebte, wäre es
Schließlich ein Koloss mit Füßen aus Ton?
Die Götter, die Religionen
Die Kriege der Zivilisationen
Die Waffen, die Flaggen, die Heimatländer, die Nationen
Machen uns immer noch zu Kanonenfutter
Zwei Fremde am Ende der Welt, so verschieden
Zwei Unbekannte, zwei Anonyme, und doch
Zerstäubt auf dem Altar der ewigen Gewalt
Zwei Fremde am Ende der Welt, so verschieden
Zwei Unbekannte, zwei Anonyme, und doch
Zerstäubt auf dem Altar der ewigen Gewalt
Piccolo Portoricano
Ben integrato, quasi Newyorkese
Nel mio edificio, tutto di vetro e acciaio
Prendo il mio lavoro, una linea di cocaina, un caffè
Piccola ragazza afghana
Dall'altra parte della terra
Mai sentito parlare di Manhattan
La mia quotidianità è la miseria e la guerra
Due estranei all'estremità del mondo, così diversi
Due sconosciuti, due anonimi, eppure
Polverizzati sull'altare, della violenza eterna
Un 747 è esploso nelle mie finestre
Il mio cielo così blu è diventato tempesta
Quando le bombe hanno raso al suolo il mio villaggio
Due estranei all'estremità del mondo, così diversi
Due sconosciuti, due anonimi, eppure
Polverizzati, sull'altare, della violenza eterna
Addio, addio al mio sogno americano
Io, mai più schiavo dei cani
Ti imponevano l'Islam dei tiranni
Non hanno mai letto il Corano?
Sono tornato a essere polvere
Non sarò il padrone dell'universo
Questo paese che amavo tanto sarebbe
Infine un colosso dai piedi d'argilla?
Gli dei, le religioni
Le guerre di civiltà
Le armi, le bandiere, le patrie, le nazioni
Ci rendono sempre carne da cannone
Due estranei all'estremità del mondo, così diversi
Due sconosciuti, due anonimi, eppure
Polverizzati sull'altare, della violenza eterna
Due estranei all'estremità del mondo, così diversi
Due sconosciuti, due anonimi, eppure
Polverizzati, sull'altare, della violenza eterna
Orang Puerto Rico kecil
Sudah terintegrasi, hampir seperti orang New-York
Di gedungku, yang terbuat dari kaca dan baja
Saya pergi ke pekerjaan, mengambil satu garis kokain, satu kopi
Gadis kecil Afghanistan
Di sisi lain bumi
Tak pernah mendengar tentang Manhattan
Keseharianku adalah kemiskinan dan perang
Dua orang asing di ujung dunia, sangat berbeda
Dua orang tak dikenal, dua anonim, namun
Hancur di altar, kekerasan abadi
Sebuah 747 meledak di jendelaku
Langit biruku kini menjadi badai
Ketika bom-bom meratakan desaku
Dua orang asing di ujung dunia, sangat berbeda
Dua orang tak dikenal, dua anonim, namun
Hancur, di altar, kekerasan abadi
Selamat tinggal, adieu mimpi Amerikaku
Saya, tidak akan pernah lagi menjadi budak anjing-anjing
Mereka memaksakan Islam para tiran
Apakah mereka tidak pernah membaca Quran?
Saya telah kembali menjadi debu
Saya tidak akan menjadi penguasa alam semesta
Negara yang sangat saya cintai, apakah mungkin
Akhirnya menjadi kolos dengan kaki tanah liat?
Dewa-dewa, agama-agama
Perang-perang peradaban
Senjata, bendera, tanah air, bangsa
Selalu membuat kita menjadi daging meriam
Dua orang asing di ujung dunia, sangat berbeda
Dua orang tak dikenal, dua anonim, namun
Hancur di altar, kekerasan abadi
Dua orang asing di ujung dunia, sangat berbeda
Dua orang tak dikenal, dua anonim, namun
Hancur, di altar, kekerasan abadi
เด็กชายชาวเปอร์โตริโก
ปรับตัวได้ดี แทบจะเป็นชาวนิวยอร์ก
ในตึกของฉันที่ทำจากแก้วและเหล็ก
ฉันทำงานของฉัน ดมโคเคน และดื่มกาแฟ
เด็กหญิงชาวอัฟกานิสถาน
อยู่อีกฟากหนึ่งของโลก
ไม่เคยได้ยินเรื่องมหานครแมนฮัตตัน
ชีวิตประจำวันของฉันคือความยากจนและสงคราม
สองคนแปลกหน้าที่ปลายโลก ต่างกันมาก
สองคนไม่รู้จัก สองคนไม่มีชื่อ แต่อย่างไรก็ตาม
ถูกทำลายบนแท่นบูชา ของความรุนแรงอันเป็นนิรันดร์
เครื่องบิน 747 ระเบิดในหน้าต่างของฉัน
ท้องฟ้าสีฟ้าของฉันกลายเป็นพายุ
เมื่อระเบิดทำลายหมู่บ้านของฉัน
สองคนแปลกหน้าที่ปลายโลก ต่างกันมาก
สองคนไม่รู้จัก สองคนไม่มีชื่อ แต่อย่างไรก็ตาม
ถูกทำลายบนแท่นบูชา ของความรุนแรงอันเป็นนิรันดร์
ลาก่อน ลาก่อนความฝันอเมริกันของฉัน
ฉันจะไม่เป็นทาสของสุนัขอีกต่อไป
พวกเขาบังคับให้ฉันนับถืออิสลามของผู้กดขี่
พวกเขาไม่เคยอ่านโครานหรือ?
ฉันกลายเป็นฝุ่นอีกครั้ง
ฉันจะไม่เป็นเจ้าของจักรวาล
ประเทศที่ฉันรักมาก จะเป็น
ในที่สุดก็เป็นเพียงยักษ์ที่มีเท้าดิน?
เทพเจ้า ศาสนา
สงครามของอารยธรรม
อาวุธ ธงชาติ แผ่นดิน ชาติ
ยังคงทำให้เราเป็นเนื้อที่ใช้ในการยิงปืน
สองคนแปลกหน้าที่ปลายโลก ต่างกันมาก
สองคนไม่รู้จัก สองคนไม่มีชื่อ แต่อย่างไรก็ตาม
ถูกทำลายบนแท่นบูชา ของความรุนแรงอันเป็นนิรันดร์
สองคนแปลกหน้าที่ปลายโลก ต่างกันมาก
สองคนไม่รู้จัก สองคนไม่มีชื่อ แต่อย่างไรก็ตาม
ถูกทำลายบนแท่นบูชา ของความรุนแรงอันเป็นนิรันดร์
波多黎各小伙子
已经融入，几乎成了纽约人
在我全由玻璃和钢铁构成的大楼里
我开始我的工作，吸一条可卡因，喝一杯咖啡
阿富汗小女孩
在地球的另一端
从未听说过曼哈顿
我的日常就是贫困与战争
两个世界尽头的陌生人，如此不同
两个不相识的人，两个无名者，但是
在永恒暴力的祭坛上被粉碎
一架747在我的窗户外爆炸
我那原本晴朗的天空变成了暴风雨
当炸弹夷平了我的村庄
两个世界尽头的陌生人，如此不同
两个不相识的人，两个无名者，但是
在永恒暴力的祭坛上被粉碎
再见了，再见我的美国梦
我，再也不会是狗的奴隶
他们强加给你的是暴君的伊斯兰
他们难道从未读过古兰经吗？
我又变回了尘土
我不会成为宇宙的主宰
我曾深爱的这个国家
最终会不会是脚踏黏土的巨人？
神明，宗教
文明的战争
武器，旗帜，祖国，民族
总是让我们成为炮灰
两个世界尽头的陌生人，如此不同
两个不相识的人，两个无名者，但是
在永恒暴力的祭坛上被粉碎
两个世界尽头的陌生人，如此不同
两个不相识的人，两个无名者，但是
在永恒暴力的祭坛上被粉碎