No Stress
Άνω Πόλη ξέρω διαδρομές
Είχα το δώρο δεν είχα το stress
Χρονιά μου με Ρο κεφαλαίο
Μπαίνω στη σκηνή σα καλάθι του Γιάννη
Να πατάω ντριλλιές του Σαββίδη και του Άγγελου
Σκάνε λες κι έξω αστράφτει
Τόσα χρόνια στη γύρα μ' αλάνια στο δρόμο
Μα μόνος μου τα 'φερα στράφι
Με την Κωνσταντίνα αράζω απ' τις 25 Δεκέμβρη μέχρι το Φλεβάρη
Πόσοι με ξέχασαν, πόσοι στα δύσκολα ήταν μαζί μου στη μάχη;
Αυτοί που έχουν φάει καρντάσι μαζί μου θα έχουν γεμάτο στομάχι
Περνάμε καλά για τ' αλάνια που φύγαν νωρίς rest in peace στον Ηράκλη
Μπλέξαν' το μικρόφωνο μ' όλα τα κόμπλεξ τους μείναν τα ραπ στο συρτάρι
Δεν ιδρώνουμε αρχίζω να πληρώνομαι
Όσα ζόρια κι αν περάσαμε μειώνονται
Δε πιστεύανε μα τώρα όλοι αγχώνονται
Κι όσο ενώνονται καυλώνω τόσο χώνομαι
Δεν ιδρώνουμε αρχίζω να πληρώνομαι
Όσα ζόρια κι αν περάσαμε μειώνονται
Δε πιστεύανε μα τώρα όλοι αγχώνονται
Κι όσο ενώνονται καυλώνω τόσο χώνομαι
Άλλοι φύγαν' από μηχανάκια, κι άλλους κυβερνάν οι μηχανές
Μεσ' τα τμήματα θέλω γκαζάκια, ζεστό κασέρι κι όχι επιταγές
Όχι δε χαλάω σε φρουτάκια, απ' τα πάθη μου έχω ενοχές
Αμάρτησα πολλά φεγγάρια, το ξέρω σε 'κανα ξανά να κλαις
Το σπίτι μέσα πάλι είναι τεκές, οι κασετίνες μας όλες χρυσές
Απόψε αντιλαλούν οι φυλακές, για τα ντουβάρια τους να 'ναι ρωγμές
Άνω Πόλη ξέρω διαδρομές, είχα το δώρο δεν είχα το stress
Τα ρίσκα που πήρα ήταν βουτιές, ξέχασα φίλους και έρωτες
Πίσω μου αργά σα' τον Curry, μαζί μου πάντα ντάρι ντάρι
Στη σέντρα άμα βγω είμαι λιοντάρι, στον Κέρβερο κάτω στον Άδη
Κολλάω και βάζω μπαχάρι, με φράγκα που είχες στο πατάρι
Όχι δε θέλω Ferrari, θέλω KTM στο Βαρδάρη
Τι να τα κάνω όλα αυτά, με φάγαν' τα ναρκωτικά
Στο δρόμο τα λαγωνικά, σε τρων' χωρίς πολλά πολλά
Για τ' αλάνια μου απ' το Elbasan, για τ' αλάνια μου από Κορυτσά
Για τους Έλληνες, Πόντιους, Γεωργιανούς είμαστε όλοι μας μια γειτονιά
Δεν ιδρώνουμε αρχίζω να πληρώνομαι
Όσα ζόρια κι αν περάσαμε μειώνονται
Δε πιστεύανε μα τώρα όλοι αγχώνονται
Κι όσο ενώνονται καυλώνω τόσο χώνομαι
Δεν ιδρώνουμε αρχίζω να πληρώνομαι
Όσα ζόρια κι αν περάσαμε μειώνονται
Δε πιστεύανε μα τώρα όλοι αγχώνονται
Κι όσο ενώνονται καυλώνω τόσο χώνομαι