Σοφίτα

Ζαλισμενος καπου στα Πετραλωνα χαμενος
Στα μονοπατια που περπατησα χωμενος
Περιπλανωμενος στον κοσμο μου μονος μου
Μονιμα κολλημενος
Ειναι ρημαγμενος ο τοπος μου ετσι ειμαι κι εγω λιγο σαλεμενος
Λογος Ημών ειναι ο λογος που βγαζω εξω το σκοτος μου
Μαγεμενος απο τον τροπο που γυαλιζε η σεληνη στα ματια σου
Πεθαμενος πανω στα χναρια σου
Ειδα στην καφτρα σου μελλον ο τρελαμενος
Ακροβατω στα σκοταδια σου διαλυμμενος
Εγω στις σκιες μου παραδωμενος και μια κολαση γυρω γεματη μενος
Βλέπω το μέλλον
Ο ριο 90 χρονών και καυλωμένος
Θα τα σκαω μεχρι το τελος
Μπορει να βγω γαμημενος μα δε θα βγω γαμ***νος και πουλημενος τελικα
Γυριζουν αντιστροφα οι ματιες
Εγω σε βλεπω τωρα οπως με εβλεπες χθες
Ειναι τα χρονια δανεικα και χανονται σαν στιγμες
Αμα γυρισω λιγο πισω
Αμα γυρισω λιγο πιο πισω στο χθες
Μοιαζει με σημερα
Μια διαμαντενια καρδια φυλακισμενη πισω απο σιδερα
Είναι φόνισσα
Ολες τις στιγμες που αγαπησα δολοφονησα
Νύχτα δεν εμαθα ποτε να μισω πάντα ημουν ξηγα
Λογος ξυραφι στιχος λεπιδα
Ειδα μεσα στα ματια σου την ελπιδα ομως εμενα μονος μου καθε νυχτα
Στη γαμημενη μου σοφιτα
Στην αγαπημενη μου σοφιτα
Κλεινομαι μονος και γραφω οταν ειμαι
Μεινε διπλα μου λιγο κι επειτα φυγε
Μεινε διπλα μου λιγο κι επειτα φυγε
Μεινε διπλα μου λιγο κι επειτα φυγε
Μεινε μεινε μεινε μεινε μεινε μεινε
Μεινε διπλα μου λιγο κι επειτα φυγε
Μεινε διπλα μου λιγο κι επειτα φυγε