Kwiat

Kwiat zasuszony I bezwonny
Znalazłem w książce z dawnych lat
I głos marzenia nieuchronny
Już się do mojej duszy wkradł

Gdzie kwitnął jakiej wiosny zaznał
Czy długo kwitnął kto go rwał
Czy go zerwała dłoń przyjazna
I po co w książce leżeć miał

Czy na pamiątkę czułej schadzki
Czy znaczyć miał rozłąki ból
Czy był to tylko ślad przechadzki
W cienistym lesie w ciszy pól

Czy żyje ów czy żyje owa
Gdzie mają swój zaciszny kąt
A może zwiędli już bez słowa
Tak jak ten kwiat nieznany zwiądł