Tebdil-i Mekan

Nereye gitsem yanımda götürüyorum çilelerimi
Valizimde taşıyorum keşkelerimi, bilelerimi
Havalanmıyor, oyalanmıyor ruhum ne çare
Üstüne hasretle dolduruyorum filelerimi

Neresinden başlasam eskisi gibi kolay olmuyor
Kelimelere itimadım kalmadı işim çok zor
İri yarı, kötü kalpli, boyalı, geçkin kadınlar gibi
Dil, çöplerini naylon torbalarında saklıyor

Tebdil-i mekânda ferahlık yokmuş aslında
Acının yüzölçümü yeryüzünden çokmuş aslında

Soranlara eh işte idare ediyor dersin
İyi niyetli değilseler üstü kapalı geçersin
Dilersen ara beni ya da yaz bana arada bir iki satır
Ya da yazma ne bileyim hani yani tutarsa tersin