Masumum

Hiç kimseden utanmaz o, ayıbıyla övünür
Hır gürü bencillikten, o bunu sanat görür
Kime dikiş atsa tehellenir ona
İtiraz onun bir numara adamı, cahil adeta

Hiç kimseye uymaz o, geleni uydurur
Kalbi güm güm yalnızlıktan, korkunun uydusudur
Kim girse hayatına vay acırım haline
O kadar iyi tanıyorum ki onu, sevemiyorum haliyle

Dağ kadar, deniz kadar
Ner'den baksan senin kadar
En az çocuklar kadar masumum

Dağ kadar, deniz kadar
Ner'den baksan senin kadar
En az çocuklar kadar masumum
Ah, masumum

Hiç kimseye uymaz o, geleni uydurur
Kalbi güm güm yalnızlıktan, korkunun uydusudur
Kim girse hayatına vay acırım haline
O kadar iyi tanıyorum ki onu, sevemiyorum haliyle

Dağ kadar, deniz kadar
Ner'den baksan senin kadar
En az çocuklar kadar masumum

Dağ kadar, deniz kadar
Ner'den baksan senin kadar
En az çocuklar kadar masumum
Ah, masumum

Yiğidi gömdüm, hakkını verdim
Benden çıktı, oh (oh, oh)
Ölçtüm tarttım, günlere böldüm
Haklıymışım, oh (oh, oh)

Bi' havalar haller, anlatıyorlar
Hoş mu yani, yuh
Mezhebin mi geniş anlamadım ki
Uçmuşsun sen, of (of) of

Dağ kadar, deniz kadar
Ner'den baksan senin kadar
En az çocuklar kadar masumum

Dağ kadar, deniz kadar
Ner'den baksan senin kadar
En az çocuklar kadar masumum
Ah, masumum

Dağ kadar, deniz kadar
Ner'den baksan senin kadar
En az çocuklar kadar

Dağ kadar, deniz kadar
Ner'den baksan senin kadar
En az çocuklar kadar masumum
Ah, masumum