Να ‘χε ο Θεός σεβντά

Βουβό νερό βουβή πνοή
Σκόρπια κουρέλια από ελπίδεσ
Κι ο πόνοσ έπαιιζε κρυφτό
Πριν δύο ώρεσ που με είδεσ

Να ‘βαζα ρόμπα το φιλί
Η μαύρη θλίψη να σαλεύει
Αχ να μπορούσε ο ουρανόσ
Τον χωρισμό να τον γιατρεύει

Να ‘χε ο θεόσ σεβντά
Κι έτσι για δικό μασ κέφι
Να χορεύαμε μαζί
Στου παράδεισου το ντέφι

Εγώ εδώ εσύ εκεί
Το δαχτυλίδι πεταμένο
Άδειο κρεβάτι η μοναξιά
Ένα αγρίμι διψασμένο

Στο φεγγαρόφωτο που ζω
Χέρια χέρια παράνομα κρατάω
Αχ να μπορούσε ο ουρανόσ
Να με γιατρέψει που πονάω

Να ‘χε ο θεόσ σεβντά
Κι έτσι για δικό μασ κέφι
Να χορεύαμε μαζί
Στου παράδεισου το ντέφι

Να ‘χε ο θεόσ σεβντά