Η εφηβεία που δε θα αποδεχόμασταν

Νωρίσ νωρίσ βραδιάζει
Η ώρα αλλάζει
Μα απ' την αρχή
Το φωσ που ψάχνει
Πίσω απ' το τζάμι να με βρει
Αν είναι ο ήλιοσ ή κάτι άλλο
Ασ μην χαθεί
Πάνω στουσ τοίχουσ
Ασ ταξιδεύει που έχω αφήσει
Τη σκιά μου να αφαιρεθεί
Μπορεί μπορεί σαν πρώτα
Να ορίσω ρότα καθαρή
Να μαζευτούν οι φίλοι μου όλοι
Σαν σε γιορτή
Να περιμένουν να επιστρέψω
Κι ασ ξεχαστεί πωσ μαζί τουσ ή μόνοσ
Πάντωσ εμένα αυτό μου αρκεί
Και συ παιδί στο δρόμο
Το χέρι άσε μου μόνο μια στιγμή
Να ξεμακρύνω χωρίσ να δω
Να βγω απέναντι
Κι αύριο πάλι θα με φοράσ
Σαν δέρμα και σαν στολή
Παιδί στο δρόμο μ' ακούσ
Εμένα αυτό μου αρκεί