I Lathos Moirasia

Ό, τι στ' αλήθεια χάνουμε στα ψεύτικα το ζούμε
Μεσ στου μυαλού τη θύελλα εκεί στα σκοτεινά
Κόβοντασ όλα τα σκοινιά που μασ κρατούν στο χώμα
Που μασ κρατούν και στη φωτιά δεν πέσαμε ακόμα

Πίσω απ' την πόρτα ξεδιψούν με λάβδανο οι ψυχέσ μασ
Τισ αμαρτίεσ μια ζωή τισ τρέφουν οι πληγέσ
Αλαφρογέρνοντασ γλυκά στου ύπνου το κοπίδι
Μια ανάσα ξετυλίγεται μεσ στα στενά μασ χείλη

Κι έπειτα λίγο πριν φανεί του ορίζοντα το βάθοσ
Στου χρόνου μασ την εκπνοή στη λάθοσ μοιρασιά
Τα χέρια τείνουμε άγκιστρα τα χέρια που θεριέψαν
Να ψηλαφήσουν μια στιγμή εκείνα που ζηλέψαν