Rua Da Bella Vista

Μια νύχτα καλοκαιρινή υγρή στη λισσαβόνα
Ονειροπόλοσ ποιητήσ χαϊδεύει τη σιωπή
Ο φόροσ τησ διάνοιασ πληρώνεται μ' αγρύπνια
Αγρίμι είναι που κρύβεται σε σώμα λογιστή

Απ' τ' ανοιχτό παράθυρο κοιτά τουσ άδειουσ δρόμουσ
Τη μέρα ειν' ένα τίποτα το βράδυ ειν' "εγώ"
Που κάθεται καρτερικά στην έρημη αποβάθρα
Να πάρει την κλινάμαξα που πάει στην άβυσσο

Ανακαλεί τη θλίψη του την αστραπή τησ γνώσησ
Για κάθε του παρόρμηση που άφησε κρυφή
Κι απ' το βιβλίο του ιώβ χειροκροτά τη φράση
"Κουράστηκε η ψυχή μου απ' τη ζωή"

Γλυκά θ' ανοίξει η κλειδαριά τησ πόρτασ για το σύμπαν
Ο υπάλληλοσ πεσόα θ' αφήσει τισ σκιέσ
Και μένα που ξαγρύπνησα με πιάνει η ανησυχία
Αν είναι οι αναμνήσεισ μου ψεύτικεσ ή σωστέσ