Ta Diodia

Στον κόσμο που γεννήθηκα τα βρήκα όλα γραμμένα
Πάνω σε βλέφαρα κλειστά σε χείλη σφραγισμένα
Γυναίκα τρυγεί την ζωή με βυσσινιά πορφύρα
Δεν έχει ο μόνοσ πέρασμα ήλιο δεν έχ' η μοίρα

Πόσεσ φωτιέσ στα πέλαγα πόσοι ξενιτεμένοι
Ήταν για τα διόδια κι όχι για την ελένη
Στησ λησμονιάσ το μαγαζί μάτια κεριά σβησμένα
Άμα δε λιώσουμε μαζί πωσ θεσ να γίνουμ' ένα

Στον κόσμο που γεννήθηκα δε χάραξα πορεία
Τσιγάρο μ' ανεμόχαρτο στρίβω στα πρακτορεία
Να δω τον ήλιο ανάστροφα και τ' άστρα ζαλισμένα
Να σταματήσω τη στιγμή με τα φτερά ανοιγμένα

Πόσεσ φωτιέσ στα πέλαγα πόσοι ξενιτεμένοι
Ήταν για τα διόδια κι όχι για την ελένη
Στησ λησμονιάσ το μαγαζί μάτια κεριά σβησμένα
Άμα δε λιώσουμε μαζί πωσ θεσ να γίνουμ' ένα
Πωσ θεσ να γίνουμ' ένα