Tou Ponou

Πόνοσ που δεν ακούστηκε
Δεν τράνταξε από κλάμα
Βουβά πικραίνει τη ζωή
Και θέλει να τη σβήσει
Όσο δε σπάει ο λυγμόσ
Να τον παρηγορήσει

Του πόνου το θολό γυαλί
Στο δάκρυ καθαρίζει
Όπωσ το στόμα το πικρό
Με το κρασί γλυκίζει

Είναι θνητή κάθε στιγμή
Στου χρόνου την ανέμη
Τελειώνει η μέρα η φωτεινή
Μα ούτε κι η νύχτα μένει

Γεννιέται ο ήλιοσ την αυγή
Το βράδυ χαιρετάει
Ένασ γλεντά τον ερχομό
Κι άλλοσ μοιρολογάει